Vleugelwoorden
Zoals je blijft.

Ik weet nog de vogelnesten
welke ze vouwde
in ringen van gymlokalen
de soepele spagaat op het schoolplein
haar beugel
het zakje
met gekleurde elastieken
welke ze liet springen
met haar lach
de dromen
die ze met me deelde
achter de eerste klas
de stille plek
ontsnapt aan kleine kinderen
en het wakend oog
van heen en weer lopende benen
over het plein
juf Carolus en meester Reinders
de weilanden
bij het spoor
met oude bunkers
als aanvulling
op een niet eindigende fantasie
de oude scheepswerf
struinen tussen vuil en stof
de berenhut
in het park
samen in de kale den
op hoge takken
het verboden lopen
over gebroken ijs
vannacht
een herhaling
sterk
zoals we even
zelfs de dood
wisten te bedonderen.