Vleugelwoorden
Anders.

Ze was van nature nogal stil en de gedrevenheid waarmee haar directe omgeving zonder schaamte, als wijsheden verpakte domheden, liet horen maakte haar stilte tot een continue zwijgzaamheid.
Op deze wijze verloor zij zich wel eens in eigen gedachten, haar eigen wereld zo gezegd.

In haar eigen wereld was een hoop humor, waardoor ze zich nog wel eens, zelfs met zekere regelmaat, een lach liet ontglippen.
Deze lach resulteerde vaak in een gering optrekken van de mondhoeken van mensen in haar omgeving, ze las hierin het vermoedelijk sympathiek bedoelde, zie dat kind nu lol hebben.

Er gebeurde veel om haar heen wat zo gezegd haar verstand te boven ging, menselijk handelen bevreemde haar met regelmaat.
Niet alleen waren de meeste mensen in staat tot de meest gruwelijke dingen, zij durfden deze handelingen met gerust hart, en zonder schaamte te verdedigen met woorden als geloof, overtuiging, wanhoop en wraak.

Een vreemde eigenschap van mensen in haar omgeving was ook het staren, vaak met enige verlegenheid dan wel spot.
Spot was een vreemde eigenschap welke de gebruiker vaak met humor verwart, het verschil is vaak alleen de ontvanger duidelijk.
Zij kende geen spot, ook niet naar haar omgeving, wellicht een lichte bedroefdheid omwille van de mens die zoveel meer had kunnen zijn.

Toen haar ouders overleden, nam haar tante haar mee naar een groot huis.
Hier ontdekte ze een nieuwe wereld, een nieuw soort mens en haar stilte was voorbij.
Nooit heeft ze gevraagd naar de betekenis van het woord waarmee het huis door haar tante werd omschreven.
Ze wist dat de uitleg, welke gegeven zou worden, evenals voorheen gesproken woorden weinig met de realiteit te maken kon hebben.
Geestelijk gehandicapten, ironisch dat juist 'zij' dat woord hadden gekozen, het was zowaar de enige echte humor die zij ooit van de beperkten had kunnen ontdekken.